Στα περισσότερα από εκατό χρόνια ανάπτυξης των σύγχρονων μαγιό, η εξέλιξη των ανδρικών μαγιό τείνει να εξελίσσεται ομαλά, ενώ τα γυναικεία μαγιό τείνουν να αναπτύσσονται αλματωδώς.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, με την ταχεία οικονομική ανάπτυξη διαφόρων χωρών, το μυαλό των ανθρώπων έχει χειραφετηθεί σε μεγάλο βαθμό και ο αθλητισμός έχει εισχωρήσει σταδιακά στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.Ο σχεδιασμός και η παραγωγή ενδυμάτων σύμφωνα με τα αντίστοιχα αθλήματα έχει γίνει επείγον πρόβλημα για τον κλάδο της ένδυσης.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα ανδρικά μαγιό είχαν περιοριστεί σε μια ενιαία μορφή σορτς, που ήταν πολύ βολικό για κολύμπι.Άλμα έκανε και η ανάπτυξη των γυναικείων μαγιό, η γέννηση των πολύ κλασικών ολόσωμων και σπαστών μαγιό.
Τον 20ο αιώνα υπήρχαν αμάνικα μαγιό για γυναίκες.Το 1907, η Annette Kellerman, μια Αυστραλιανή κολυμβήτρια, έσπασε τη σύμβαση και σχεδίασε το δικό της κοστούμι για πρακτική χρήση.Το έκανε συνδυάζοντας μαγιό με κολάν βοντβίλ για να δημιουργήσει ολόσωμες φόρμες που κολλούσαν στο δέρμα και ήταν εύκολο να κολυμπήσουν. σε μια παραλία στη Βοστώνη.Η δημοσιότητα γύρω από τη σύλληψη της κυρίας Κέλερμαν βοήθησε μόνο στη διάδοση του νέου μαγιό.Το 1910, το ολόσωμο έγινε πρότυπο για τις γυναίκες σε μέρη της Ευρώπης και ορίστηκε το επίσημο γυναικείο μαγιό για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912.
Η δεκαετία του 1930 μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν η χρυσή εποχή της μόδας των μαγιό, με πολλά νέα στυλ που εισήχθησαν, ειδικά η εισαγωγή του μονοκόμματος μαγιό και του δύο κομματιού μαγιό, που έγινε καυτό θέμα στους δρόμους.
Το μονοκόμματο καπίστρι εισήχθη για πρώτη φορά στην Ευρώπη το 1930 καθώς η ηλιοθεραπεία έγινε δημοφιλής.Ανάμεσα στα πολλά δημοφιλή στοιχεία, υπήρχαν δύο διακοσμητικά στοιχεία που σχεδόν διέτρεχαν τον κόσμο των μαγιό της δεκαετίας του 1930: η ζώνη και η ρίγα.Από το 1930, τα μοντέρνα γυναικεία μαγιό που δημοσιεύονταν σε περιοδικά δυτικής μόδας ήταν διακοσμημένα με ζώνες.Το μαγιό διαθέτει μονόχρωμη, μονόχρωμη ή δίχρωμη φόρμα με ζώνη στην οποία καρφώνονται θηλιές στη μέση.Από το 1930 έως το 1932, υπήρχαν πολλά διαφορετικά χρώματα στα πάνω και κάτω μαγιό.
Το χρώμα της ζώνης ήταν γενικά διαφορετικό από το μαγιό, με πλάτος περίπου 3 με 4 εκατοστά.Υπήρχαν αγκράφες από μέταλλο και πλαστικό, και διακοσμητικές πόρπες ήταν επίσης υφαντές από το ίδιο υλικό.Μετά το 1933, τα στυλ ζωνών ποικίλλουν.Μερικές φορές είναι απλώς μια ταινία από ρίζες, δεμένες γύρω από τη μέση ή δεμένες σε κόμπο μετά από δύο εβδομάδες.
Παράλληλα με τη ζώνη υπήρχαν και ριγέ μοτίβα.Το πιο κοινό στυλ ήταν ένα σακάκι πλεγμένο με ομοιόμορφες οριζόντιες ρίγες, σε συνδυασμό με μια ζώνη, το οποίο έγινε δημοφιλές στις αρχές της δεκαετίας του 1930.Διαφοροποίηση σχεδίασης λωρίδων, κάθετη λωρίδα, διαγώνια λωρίδα, κυματιστή λωρίδα, ή βρίσκεται στο γιλέκο, ή βρίσκεται στο παντελόνι στο κάτω μέρος, ή στη μέση, ή σε όλο το σώμα, παχύ και λεπτό διάστημα αλλαγή πλούσια.Εκτός από τις ρίγες, τα γεωμετρικά ή τμηματικά μοτίβα είναι επίσης δημοφιλή.
Το 1934 βγήκε το μαγιό δύο τεμαχίων με πλήρες πάνω και κάτω σώμα και άρχισε να εμφανίζεται στην Κίνα τον επόμενο χρόνο.Η Yang Xiuqiong, η 'γοργόνα' που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα ελεύθερου γυναικών στους Αγώνες της Άπω Ανατολής και έσπασε το ρεκόρ της Άπω Ανατολής, πόζαρε για το περιοδικό Good Friends με μαγιό με ολόσωμο κομμένο.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το υλικό του μαγιό είχε επίσης μεγάλη ανακάλυψη.Όταν η Jantzen, ένας Αμερικανός κατασκευαστής νάιλον, σχεδίασε το μαγιό της, εγκατέλειψε το άκαμπτο, απορροφητικό νερό από βαμβάκι και μαλλί και τις τεχνητές ίνες για να προτιμήσει ένα νάιλον ύφασμα με υψηλή ελαστικότητα, υψηλή αναπνοή και χαμηλή απορρόφηση νερού, καθιστώντας το πιο κατάλληλο. και εύκολο να μετακινηθεί.Τα νάιλον μαγιό ήταν μια άμεση επιτυχία.
