اصطلاح 'لباس شنا یک تکه 'بیشتر برای توصیف نوع کت و شلوار حمام که عمدتا توسط زنان و دختران در هنگام شنا در اقیانوس یا استخر استفاده می شود ، بازی واترپلو بازی می کند ، یا مشغول فعالیت های دیگر در فضای باز مانند آفتاب گرفتن است.
قبل از دو قطعه و متعاقباً بیکینی مد روز شد ، تقریباً همه لباس شنا زنان و آقایان کاملاً پوشنده پوشنده را حداقل پوشانده بود. لباس شنا یک تکه با وجود محبوبیت روزافزون بیکینی از دهه 1960 ، امروزه در سواحل پوشیده شده است.
لباس شنا یک قطعه فعلی برای اولین بار در اواسط قرن بیستم ظاهر شد ، در زمانی که معمولاً از مد به عنوان یک مایولوت یاد می شد. آنت کلرمن ، شناگر استرالیایی ، به محبوبیت این ظاهر اعتبار دارد. در سال 1907 ، وی به دلیل قرار گرفتن در معرض نامشخص در ساحل بوستون دستگیر شد زیرا لباس شنا او ، که او از انگلیس وارد کرده بود و پس از آن مدل سازی کرده بود لباس شنا مردان دوران ، بازوها ، پاها و گردن او را فاش کرد. اعتراض گسترده عمومی از دستگیری ، پذیرش سبک را افزایش داد. این لباس های شنا توسط کلرمن ترویج شد ، که نام مستعار 'آنت کلرمن' را به طراحی داد ، تا سال 1910 ، از جمله سایر کشورها ، لباس شنا یک تکه به لباس شنا استاندارد برای زنان در بخش هایی از اروپا تبدیل شده بود. همچنین این لباس شناخته شده برای شنا زنان در المپیک تابستانی 1912 بود ، اولین بار که زنان در ورزش رقابت می کردند.
لباس حمام آنت کلرمن با زیبایی بی نظیر و جسورانه ای که همیشه جلا باقی می ماند ، به گفته هارپر بازار ، که در ژوئن سال 1920 آن را مورد ستایش قرار می داد ، مشخص شده است. این لباس های شنا به عنوان 'مشهور ... به دلیل مناسب بودن و ظرافت خود ، زیبایی پلاستیکی خط ' در سال 1921 در ژوئن ، نامگذاری شده است. با این وجود تصور نمی شد که لباس های حمام در ایالات متحده محبوبیت پیدا کنند. با اولین مسابقه معاصر 'Miss America' که در سال 1921 برگزار شد ، مسابقات زیبایی احترام بیشتری به دست آورد ، حتی اگر مسابقات کمتر قابل قبول ادامه یابد. با این حال ، آنت کلرمن موضوع تلاش های سانسور در دهه 1920 بود و هنوز هم توسط برخی به عنوان اعتراض آمیزترین طراحی لباس شنا در نظر گرفته می شد. در Esquire v. Walker ، Postmaster General ، تصاویر کت و شلوار حمام Kellerman حتی در سال 1943 به عنوان اثبات نجابت ارائه شد.
در حمام ها و اسپا ها ، در طول دهه های 1920 و 1930 ، مراجعان شروع به تغییر از 'گرفتن در آب' به 'گرفتن در خورشید ، ' و طرح های لباس شنا کردند و شروع به اضافه کردن عناصر زینتی تر و نه فقط عملی کردند. در دهه 1920 ، از ریون برای ساخت لباس شنا مناسب استفاده شد ، اما پارچه با دوام به خصوص در هنگام خیس شدن مشکل داشت. جرسی و ابریشم نیز گاهی اوقات مورد استفاده قرار می گرفت.
تا دهه 1930 ، لباس شنا زنان دارای طرفین بود که محکم و خرد شده بودند و گردنبندهای پشتی را فرو می کردند و دیگر آستین نداشتند. در دهه 1930 ، مواد جدید پوشاک ، به ویژه لاتکس و نایلون ، تولید شد. در نتیجه ، لباس های شنا به طور فزاینده ای برای بغل کردن بدن و تسمه های قابل تنظیم شانه برای برنزه شدن قرار گرفتند. لباس شنا یک تکه امروز هنوز جایگاهی در سواحل دارد ، اما بیکینی از دهه 1960 محبوبیت بیشتری کسب کرده است. دو قطعه پوشیده شده توسط هایم دیگر به سبک نیست.