Τι είναι το μπικίνι ή τι είναι τα μαγιό δύο τεμαχίων;

ΕΝΑ Το μπικίνι είναι ένα Δύο κομμάτια μαγιό που φοριέται κυρίως από γυναίκες που διαθέτουν δύο τρίγωνα υφάσματος στην κορυφή που καλύπτουν τα στήθη και δύο τρίγωνα υφάσματος στο κάτω μέρος: το μπροστινό μέρος που καλύπτει τη λεκάνη αλλά εκθέτοντας τον ομφαλό και το πίσω καλύπτει τη διαστρέβλωση της σχισμής και συχνά τους γλουτούς. Το μέγεθος του άνω και του πυθμένα μπορεί να ποικίλει, από μπικίνι που προσφέρουν πλήρη κάλυψη του στήθους, της λεκάνης και των γλουτών, σε πιο αποκαλυπτικά σχέδια με ένα λουρί ή G-string πυθμένα που καλύπτει μόνο το pubis mons, αλλά εκθέτει τους γλουτούς και μια κορυφή που καλύπτει μόνο τις reolae.

Τον Μάιο του 1946, ο παριζιάνικος σχεδιαστής μόδας Jacques Heim κυκλοφόρησε ένα σχεδιασμό μαγιό δύο τεμαχίων που ονόμασε το Atome ('Atom') και διαφημίζεται ως 'το μικρότερο μαγιό στον κόσμο '. Όπως τα μαγιό της εποχής, κάλυψε το κουμπί της κοιλιάς του χρήστη και απέτυχε να προσελκύσει μεγάλη προσοχή. Ο σχεδιαστής ένδυσης Louis Réard εισήγαγε το νέο, μικρότερο σχέδιο του τον Ιούλιο. Ονομάστηκε το μαγιό μετά την ατόλη του μπικίνι, όπου η πρώτη δημόσια δοκιμή μιας πυρηνικής βόμβας είχε πραγματοποιηθεί τέσσερις ημέρες πριν. Ο αδύναμος σχεδιασμός του ήταν ριψοκίνδυνος, εκθέτοντας τον ομφαλό του χρήστη και μεγάλο μέρος των γλουτών του. Κανένα μοντέλο διαδρόμου δεν θα το φορούσε, οπότε προσέλαβε έναν γυμνό χορευτή από το καζίνο de Παρίσι που ονομάστηκε Micheline Bernardini για να το μοντελοποιήσει σε μια ανασκόπηση της μόδας μαγιό.

Λόγω του αποκαλυπτικού του σχεδιασμού, το μπικίνι κάποτε θεωρήθηκε αμφιλεγόμενο, αντιμετωπίζοντας την αντίθεση από μια σειρά ομάδων και έγινε αποδεκτή μόνο πολύ αργά από το ευρύ κοινό. Σε πολλές χώρες, ο σχεδιασμός απαγορεύτηκε από παραλίες και άλλους δημόσιους χώρους: το 1949, η Γαλλία απαγόρευσε στο μπικίνι να φορεθεί στις ακτές της. Η Γερμανία απαγόρευσε το μπικίνι από δημόσιες πισίνες μέχρι τη δεκαετία του 1970 και ορισμένες κομμουνιστικές ομάδες καταδίκασαν το μπικίνι ως «καπιταλιστική παρακμή». Το μπικίνι αντιμετώπισε επίσης κριτική από ορισμένους φεμινίστριες, οι οποίοι την κακοποίησαν ως ένδυμα που σχεδιάστηκε για να ταιριάζει στις προτιμήσεις των ανδρών και όχι σε αυτά των γυναικών.

Το μπικίνι απέκτησε αυξημένη έκθεση και αποδοχή ως αστέρια ταινιών όπως ο Brigitte Bardot, ο Raquel Welch και ο Ursula Andress τους φορούσαν και φωτογραφήθηκαν σε δημόσιες παραλίες και είδαν στην ταινία. Ο σχεδιασμός μινιμαλιστικών μπικίνι έγινε κοινός στις περισσότερες δυτικές χώρες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960, τόσο ως μαγιό όσο και τα εσώρουχα. Μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα, χρησιμοποιήθηκε ευρέως ως αθλητικά ρούχα στο Beach Volleyball και στο Bodybuilding. Υπάρχουν πολλές σύγχρονες στυλιστικές παραλλαγές του σχεδιασμού που χρησιμοποιούνται για σκοπούς μάρκετινγκ και ως ταξινομήσεις της βιομηχανίας, όπως οι Monokini, Microkini, Tankini, Trikini, Pubikini, Skirtini, Thong και G-string. Το ενιαίο κομμάτι ενός κομματιού ενός ανθρώπου μπορεί επίσης να ονομαστεί μπικίνι. Ομοίως, μια ποικιλία τύπων ανδρικών και γυναικών εσώρουχων περιγράφονται ως εσώρουχα μπικίνι. Το μπικίνι έχει αποκτήσει σταδιακά ευρεία αποδοχή στη δυτική κοινωνία. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ​​Bikinis είχε γίνει μια επιχείρηση ύψους 811 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ ετησίως και ενίσχυσε τις υπηρεσίες όπως το μπικίνι και το μαυρίσματος του ήλιου.